Τετάρτη 24 Νοεμβρίου 2010

Οι εκλεκτές φυλές και οι "εκλεκτές" θρησκείες

Δεν είναι αλήθεια ότι όλοι οι άνθρωποι είμαστε ίδιοι. Το αντίθετο.  Υπάρχουν άνθρωποι, η  φυλές,  η ακόμα και ομάδες ανθρώπων που είναι πιο ώριμοι από τους υπόλοιπους. Το μυστικό είναι πάντα ο πόνος. Δεν περιμένουμε εμείς μετά από 40-50 χρόνια ειρήνης και καλοπέρασης να είμαστε το ίδιο ώριμοι με τους Ιρακινούς, που τα τελευταία χρόνια περάσανε κυριολεκτικά  μέσα από την κόλαση. Η λέξη αφόρητος πόνος είναι νομίζω πολύ μικρή για να μεταφέρει το συναίσθημα που νιώθει ένας πατέρας η μια μάνα, που μαζεύει από τον δρόμο τα διαμελισμένα κομμάτια του παιδιού τους..
Μέσα στους αιώνες υπήρχαν σταθερά,  δύο «φυλές» ανθρώπων, που ξεπέρασαν σημαντικά σε ωριμότητα τις υπόλοιπες. Η μία είναι οι Εβραίοι. Από την στιγμή που κατηγορήθηκαν για τον θάνατο του Ιησού και οι Χριστιανοί γίνανε η κυρίαρχη θρησκεία στην Ρωμαϊκή  αυτοκρατορία και αργότερα σε όλα τα κράτη του δυτικού κόσμου, η μοίρα τους είχε σφραγιστεί. Φανταστείτε να έχουν περάσει πεντακόσια, εξακόσια η χίλια χρόνια μετά την θανάτωση του Ιησού και ενώ  εσύ μαζί με την αγαπημένη σου οικογένεια  κοιμάστε μακαρίως μέσα στο σπιτάκι σας,  ξαφνικά να εισβάλει μέσα μια ορδή έξαλλων Χριστιανών, με δάδες στα χέρια και να ουρλιάζουν :  «θα πεθάνετε όλοι σας δολοφόνοι του Χριστού!»
Το τι τραβήξανε αυτοί οι άνθρωποι επί αιώνες δεν λέγεται. Εκεί που ζούσανε ειρηνικά σε ένα μέρος, κάνοντας όποια δουλειά τους επιτρέπανε (συνήθως εμπόριο, πράγμα που δεν τους χάλαγε καθόλου, μια που οι Χριστιανοί θεωρούσαν ατιμωτικό να ασχοληθούν με την παραγωγή  χρήματος η όπως στην Αγγλία που κάποια εποχή επιτρεπόταν μόνο στους Εβραίους να δανείζουν χρήμα και να κερδίζουν  από την τοκογλυφία (εξ ου και η μεγάλη παράδοση των Εβραίων τραπεζιτών στους επερχόμενους αιώνες σε όλη την  Δυτική Ευρώπη και την Αμερική), τους ερχόταν ένα φιρμάνι κατακούτελα,  που τους διέταζε να ξεκουμπιστούν από την Αγία Χριστιανική χώρα τους (βλέπε Ισπανία της αγαπητής Ισαβέλλας, όπου οι Εβραίοι κατοικούσαν εκεί,  αιώνες πριν την έλευση των Καστελάνων).
Ο πόνος ήταν συνεχής από την απίστευτη αδικία. Και ένας λαός, που η μόνη του συνεισφορά στον κόσμο, ήταν ένας Θεός απέραντης οργής και κακίας, με μότο, οφθαλμό  αντί οφθαλμού και οδόντα αντί οδόντος, που στο τέλος μοιραία αφήνει τους πάντες τυφλούς,  έφτασε ειδικά στους τελευταίους δύο αιώνες να χαρίσει  στην ανθρωπότητα αρκετά  από τα λαμπρότερα πνεύματά  της. Και μάλιστα σε όλους ανεξαιρέτως τους τομείς. Και όλα αυτά τα όφειλαν  στο συνεχές κυνηγητό, το άδικο μίσος και την απόρριψη των Χριστιανών,  που σαν αλαζόνες, θεωρούσαν πάντα ότι ήταν ανώτερα πλάσματα και οι Εβραίοι απλά γουρούνια. Βέβαια σήμερα τα «γουρούνια»  έχουν φέρει την κατάσταση τούμπα  και παίζουν στα δάκτυλα τους μικρούς αγαθιάρηδες Χριστιανούς.
Αλλά βέβαια αυτή η αλαζονεία του ανώτερου οδήγησε τα Χριστιανικά έθνη να διαπράξουν τα μεγαλύτερα εγκλήματα εναντίον άλλων εθνών. Και έτσι οι Ισπανοί ξεπάστρεψαν δεκάδες εκατομμύρια  Ινδιάνους, οι Άγγλοι οτιδήποτε κινείτο σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Γής, οι Γάλλοι μακέλεψαν την Αλγερία και την Ινδοκίνα και οι Γερμανοί σαν πραγματικοί  Άριοι κάνανε τα φοβερότερα εγκλήματα όπου και αν πατήσανε.  Και προχωρήσανε και σε τρείς γενοκτονίες, αυτές των Εβραίων, των Ρομά και των ομοφυλόφιλων. Σε αυτούς τους τελευταίους θα επανέλθουμε σε λίγο.
Βλέπετε η Αλαζονεία όταν δεν ελέγχεται και αφεθεί να καταλάβει τον Άνθρωπο, γίνεται η χειρότερη μάστιγα του, διότι  τον αποκόπτει   από την συνείδηση του και εν τέλει τον αφήνει ως  κύμβαλο αλαλάζων,  όπου η ψυχή δεν έχει πια καμία  θέση.  Δεν μπορώ να φανταστώ τρομερότερη πληγή να κτυπάει ένα ανθρώπινο πλάσμα.

Αλλά ήρθε η ώρα να  μιλήσουμε για την δεύτερη  ώριμη φυλή της ανθρωπότητας. Μόνο που αυτή,  λόγου του απίστευτου συνεχούς πόνου, της  βαρβαρότητας και της απίστευτης αδικίας  που υφίστατο σε εξουθενωτικό ρυθμό διαμέσου των αιώνων, ξεπέρασε τους πάντες σε ωριμότητα, εξυπνάδα, πνεύμα και τεχνικές παραπλάνησης. Βέβαια πάρα πολλοί  πληρώσανε με μεγάλο προσωπικό κόστος, με  το τίμημα της μοναξιάς και της κατάθλιψης. Παρήγαγε σε όλες τις εποχές,  απίστευτα ανθρώπινα όντα που λάμψανε στο στερέωμα με το εύρος των ταλέντων  και της κριτικής  σκέψης τους. Χωρίς αυτούς δεν μπορώ να διανοηθώ πως θα ήταν σήμερα ο κόσμος μας.  Φανταστείτε ένα κόσμο χωρίς τον Μέγα Αλέξανδρο  και  τον Αχιλλέα, την Σαπφώ και τον Αλκαίο, τον Αισχίνη και τον Πίνδαρο, τον Ευριπίδη  και τον Σοφοκλή,  τον Σωκράτη* και τον Πλάτωνα, Τον Ζήνωνα και τον Απολλόδωρο,  τον Καίσαρα και τον Μάρκο Αντώνιο, τον Κικέρωνα και τον Οκταβιανό, τον Τιβέριο και τον Τίτο, τον Αδριανό και τον Μάρκο Αυρήλιο, τον Οράτιο και τον Βιργίλιο, τον Οβίδιο και τον Σενέκα, τους απίστευτους   Λεονάρδο ντα Βίντσι και   Μιχαήλ Άγγελο,  τον Ντοναντέλλο και τον Νικόλα Μακιαβέλι,  τον  Ραφαέλ και τον Καραβάτζιο , τον  Φραγκίσκο  de Metel και τον  Μολιέρο, και βέβαια τον  Χένρυ τον  Δεύτερο και τον  Ριχάρδο τον Λεοντόκαρδο, τον  Εδουάρδο τον Δεύτερο και τον Ριχάρδο τον Δεύτερο, τον Μεγάλο Ουίλιαμ Σαίξπηρ και τον Άντονι  Μπέικον,  τον  Hoelderin και τον Έρασμο, τον Σαλαδίνο και τον Μωάμεθ τον κατακτητή, τον Ομάρ Καγιάμ,  και από τους νεώτερους τον Οράτιο Walpole και τον Λόρδο Μαουμπάντεν, τον Λόρδο Βύρωνα και τον Όσκαρ  Γουάιλντ,  τον DH  Λώρενς και  τον Λώρενς της Αραβίας,  τον Φόρστερ και την Βιρτζίνια Γουλφ , την Μαίρη Ρενώ και τον Τζόε Όρτον, τον Κρίστοφερ Άισεργουντ και τον  Νόελ Κάουαρντ,  τον Λώρενς Ολίβιε και τον Ντερκ Μπόγκαρντ,  τον Φράνσις Μπέικον,  τον Ντέρεκ Τζάρμαν  και  τον Φασπρίντερ,  για να πάμε στο Φρειδερίκο τον Μεγάλο της Πρωσίας και τον Λουδοβίκο της Βαυαρίας,  τον Κάισερ Γουλιέλμο τον Δεύτερο και τον Φρειδερίκο Κρούπ,  για να συνεχίσουμε με τον Πωλ Βερλέν και τον Αρθούρο Ρεμπώ,  τον Ζαν Κοκτώ και τον Ζαν Ζενέ,  τον Αντέ Ζίντ και τον Μαρσέλ Προύστ,  την Μαργαρίτα Γιουρσενάρ και τον Μισέλ Φουκώ,  τον Πήτερ Τσαϊκόφσκι και τον Σεργκέι Ραχμάνινοφ,  τον Βάσλαβ Νιζίνσκυ και τον Ρούντολφ Νουρέγιεφ,   την Βασίλισσα Χριστίνα της Σουηδίας και τον Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, τον Φεντερίκο Γκαρσία Λόρκα και τον Τέννεση Ουίλιαμς, τον υπέροχο  Λουβοδίκο Βιτγκενστάιν,  τον Κωσταντίνο Καβάφη και τον Πιέρ Πάολο Παζολίνι, τον Χένρυ Τζέιμς και τον Χέρμαν Μέλβιλ,   την Έμιλυ Ντίκινσον και την Γερτρούδη Στάιν,  τον Τρούμαν Καπότε και τον Τζέιμς Μπάλντγουιν, τον Τζέιμς Ντιν και την Γκρέτα Γκάρμπο, τον Έρολ Φλιν και τον Γκάρυ Γκραντ,  τον Ρόκ Χάντσον και τον Τσάρλς Λώτον,   τον Τζόρτζ Κιούκορ και τον Λουκίνο Βισκόντι,  τον Μοντγόμερυ Κλιφτ και τον Ρίτσαρντ Μπάρτον,  τον Λιμπεράτσε και τον Λέοντα Μπερνστάιν,  τον  Αντυ  Γουόρχολ και  τον Ντέιβιντ  Χόροβιτς , αλλά και πόσες ακόμα χιλιάδες λαμπρών πνευμάτων, που τα ονόματα τους έφτασαν ως τις μέρες μας, παρόλο που αν αυτό γινόταν γνωστό τότε (ας πούμε κατά τον μεσαίωνα)  ήταν δυνατόν να τους στείλει κατευθείαν στο θάνατο.
Φανταστείτε λοιπόν πόσο μεγαλύτερο είναι το ποσοστό των  εξαιρετικών ανθρώπων  που δεν μάθαμε ποτέ την πραγματική τους φύση. Και έτσι θα μπορούσαμε να τους καταλάβουμε πολύ καλύτερα και να τους αναλύσουμε κάτω από ένα άλλο πρίσμα. Ναι. Μιλάω για τους ομοφυλόφιλους. Τους άρχοντες του πνεύματος που περπατήσανε όλους αυτούς τους  αιώνες πάνω στη γη , ειδικά από τότε που η θρησκεία της αγάπης κυριάρχησε πάνω στο δυτικό κόσμο,  σε δύσβατα δηλητηριώδη  σοκάκια και καταφέρανε να δημιουργήσουν για χάρη μας ένα πιο φωτεινό κόσμο. Πολλές φορές με το αίμα τους..  Δεν μπορώ καν να φανταστώ πως θα ήταν ο κόσμος μας χωρίς αυτούς.
Αυτά όμως δεν αποτελούν μόνιμες καταστάσεις. Όταν οι ομοφυλόφιλοι θα γίνουν πλήρως και ισότιμα αποδεκτοί από τις κοινωνίες τους, πράγμα που στην δύση έρχεται γοργά (όχι όμως και στην καθυστερημένη  Χριστιανική ορθόδοξη χώρα , όπου κάποτε έζησε ένας  Αχιλλέας  και ένας Πάτροκλος, η ένας Μεγαλέξανδρος και ένας Ηφαιστίωνας), τότε αυτό θα σηματοδοτήσει και το τέλος της υπεροχής τους. Θα γίνουν και αυτοί,  ακριβώς ίδιοι με τον  υπόλοιπο κόσμο.
Όσο για τους Εβραίους το ίδιο συμβαίνει και με αυτούς. Μετά από δύο ολόκληρες χιλιετηρίδες επιτέλους ηρεμούν.  Έχουν γίνει πλήρως αποδεκτοί από τα δυτικά κράτη και μάλιστα αντιμετωπίζονται ευνοϊκότερα από όλους τους άλλους (όπως σε ζητήματα  διεθνών πολιτικών αποφάσεων),  λόγω των τύψεων των δυτικών για όσα έχουν υποστεί ανά τους αιώνες και ειδικά στο τελευταίο παγκόσμιο πόλεμο από τους ναζί.  Έχουν την δική τους χώρα το Ισραήλ και στην Αμερική αποτελούν την κυρίαρχη  πολιτική δύναμη. Δεν τους εναντιώνεται κανείς. Και ενώ θα έπρεπε να ηρεμήσουν  πια και να ζήσουν  απολαμβάνοντας και αυτοί την ζωή τους και τους καρπούς της, δύο έννοιες τους δηλητηριάζουν την ψυχή. Σιωνισμός και ορθόδοξος Ιουδαϊσμός. Και ενώ τα είχαν όλα, άρχισαν να μπαίνουν στον ένα πόλεμο μετά τον άλλο, κλέβοντας την γη αθώων ανθρώπων, εκτελώντας επί χρόνια ένα σχέδιο πλήρους εξόντωσής τους, προσπαθώντας να ολοκληρώσουν την γενοκτονία ενός λαού, δείχνοντας απίστευτα μικρή μνήμη σε όλα τα εγκλήματα ιδίας φύσεως που οι άλλοι είχαν διαπράξει απέναντί τους.
Όσο για τους φανατικούς Ορθόδοξους Εβραίους,  βγάλανε ως λάβαρο τον απίστευτο  Θεό τους, αλαλάζοντας και ορμώντας με ανανεωμένο μίσος σε μια μάχη χωρίς τέλος που βέβαια πάλι θα τους αφήσει στο τέλος τυφλούς. Τι να πω; Μοιάζει ότι αυτός ο λαός καταδιώκεται από μια κατάρα. Δεν μπορεί να βρει τρόπο  να αποδεχτεί και να αγαπήσει τον εαυτό του. Συλλογικά παραμένει ένας λαός βουτηγμένος μέσα στο μίσος. Είναι απίστευτο πως ένας άθλιος Θεός που τον εφηύρανε   τρεισήμισι  χιλιάδες χρόνια πριν, όταν έβοσκαν τα κατσίκια τους στα άνυδρα βουνά, συνεχίζει να τους εμπνέει και να τους καθορίζει την ζωή σε τέτοιο βαθμό, στην σημερινή εποχή.
Το χειρότερο  επίτευγμα των Εβραίων,  είναι δυστυχώς ότι δηλητηριάσανε ανεπανόρθωτα την ανθρωπότητα,  με την δημιουργία ενός Θεού χωρίς αγάπη  για τον  άνθρωπο. Και αυτό γιατί,  παίρνοντας σειρά ο Χριστιανισμός,  το φαινόμενο εξαπλώθηκε σε  όλο τον δυτικό κόσμο, αφού οι Έλληνες επιτρέψανε να εισδύσει στα σπίτια τους ο Θεός της αγάπης και μετά από κάποιους αιώνες αυτός  που έμεινε να διοικεί σε όλο τον Δυτικό κόσμο και στην Ελλάδα,   ήταν ο Θεός τιμωρός της  παλαιάς Διαθήκης.  Βλέπετε  ο Θεός της αγάπης δεν προσφέρεται για εκμετάλλευση. Και οι Γραμματείς  και Φαρισαίοι σκοπό έχουν,  να μετατρέπουν πάντα τον οίκο του Θεού σε οίκο εμπορίου. Και για να το καταφέρουν αυτό χρειάζεται να κρατάνε τρομοκρατημένους τους πιστούς. Έτσι ελέγχονται καλύτερα και αποδίδουν πολύ περισσότερο. 
Με την έλευση και του Ισλαμισμού, όπου ο Θεός τιμωρός  κυριαρχεί και είναι  απόλυτα ορατός (παρόλα τα της ευσπλαχνίας που ακούγονται εδώ και εκεί),  το κακό άπλωσε σιγά- σιγά τα πλοκάμια του πάνω σε όλο τον κόσμο και το σκοτάδι κατέκλυσε την ανθρωπότητα.  Σήμερα  οι τρείς αδερφές  (Ιουδαϊσμός, Χριστιανισμός και Μουσουλμανισμός),  αποτελούν μια πραγματική μάστιγα για όλο τον  πολιτισμένο κόσμο. 

Θα ήταν σωστό στις δύο εξαιρετικά ανεπτυγμένες ομάδες να αναφέρουμε και τους Ρομά, αυτούς τους για αιώνες περιπλανώμενους Ινδούς της Ευρώπης. Θα σας δώσω μόνο ένα παράδειγμα. Πριν αρκετά   χρόνια είχα πάει να διασκεδάσω σε ένα κέντρο στου Ψειρή με τους φίλους μου. Σε κάποια στιγμή με πλησίασε μια Ρομά με λουλούδια και μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα και χωρίς καλά-καλά να καταλάβω τι συνέβη της είχα δώσει 25 Ευρώ, ενώ δεν είχα καμία διάθεση να της δώσω ούτε ένα. Την κοίταγα,  που έφευγε χαμογελώντας,  με ορθάνοικτα από την κατάπληξη μάτια, καθώς αγωνιζόμουν να καταλάβω  πως ένα εφτάχρονο κορίτσι,  αποδείχτηκε τόσο πολύ πιο εύστροφο  και έξυπνο από μένα, ώστε να με αγοράσει και να με πουλήσει μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα. Αλλά αυτό συμβαίνει όταν ένα παιδάκι από την ηλικία των δύο και τριών χρόνων μεγαλώνει στο δρόμο, παρατηρώντας τις αντιδράσεις και τον χαρακτήρα  των υποψήφιων πελατών. Φανταστείτε το λαμπρό μέλλον που θα μπορούσαν να είχαν αυτά τα παιδιά αν σπούδαζαν σε κλάδους όπως η ψυχιατρική, η ψυχολογία η η κοινωνιολογία. Βέβαια τότε τα δικά τους παιδιά θα μεγάλωναν προστατευμένα σε ένα σπίτι και το τάλαντο των γονέων δεν θα μεταβιβαζόταν στα ίδια.
Τέλος αξίζει να μιλήσουμε και για μια άλλη ομάδα μόνο που αυτή δεν είναι τόσο περιορισμένη. Για την ακρίβεια αποτελεί πάνω από το μισό πληθυσμό όλου του πλανήτη. Και βέβαια πρόκειται για τις γυναίκες, που από τότε που κάποιες χιλιετίες πριν οι άνδρες επιβάλανε την πατριαρχία στο κόσμο, αυτές για να αντέξουν στην ανώτερη σωματική δύναμη των αρσενικών και την απόλυτη και βάρβαρη κυριαρχία που εξασκούσαν επάνω τους, άρχισαν για άμυνα να αναπτύσσουν το ισχυρότερο όπλο που είχαν. Τον εγκέφαλο τους. Και έγιναν πολύ ποιο έξυπνες από τους άνδρες, ώστε να έχουν καταφέρει να τους ελέγχουν χωρίς αυτοί να το αντιλαμβάνονται καν..
 Και ενώ στις προηγούμενες ομάδες μοιάζει πια,  αργά η γρήγορα να πλησιάζει ο καιρός της ισορροπίας, εδώ δυστυχώς, σε μεγάλο μέρος του κόσμου,  δεν διαφαίνεται καμία αλλαγή  για πολλά-πολλά ακόμα  χρόνια.  Αν και ποτέ δεν ξέρει κανείς τι  μπορεί να επιφυλάσσει το μέλλον..

Πριν ολοκληρώσουμε αυτή την μικρή ιστορία,  θα ήθελα να κάνω άλλη μια στάση στην αγαπημένη μου χώρα την Ελλάδα. Βλέπετε τα τελευταία χρόνια με απασχολεί  ιδιαίτερα το πώς η χώρα που χάρισε τα φώτα της και τον απίστευτο πολιτισμό της σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο, βρέθηκε η ίδια δυόμιση χιλιάδες χρόνια μετά να είναι τόσο πίσω πολιτισμικά και να ζει τον δικό της μεσαίωνα. Και κάποιες σκέψεις περάσανε από το μυαλό μου. Βλέπετε η Ελλάδα καθώς παρήκμαζε είχε την κακή τύχη να κατακτηθεί από τους Ρωμαίους, που θεωρήσανε πιο πρέπον στα θέατρα της,  να παίζονται    θεάματα με υπέροχα αφρικανικά θηρία και αλαλιασμένους δούλους , που σίγουρα ήταν πολύ πιο ενδιαφέροντα από τα έργα  του Σοφοκλή και του Ευριπίδη, που θα πρέπει να οδηγούσαν στον ύπνο τους δύσμοιρους Ρωμαίους πολίτες,  που είχαν την ατυχία να τα παρακολουθήσουν.
  Βέβαια οι Ρωμαίοι πάντα θαυμάζανε τους Έλληνες,  συνειδητοποιώντας την υπεροχή του πολιτισμού τους και υπήρξαν αρκετοί Ρωμαίοι αυτοκράτορες που δόξασαν την Ελλάδα με τα έργα τους,  με προεξέχοντα τον απαράμιλλο   Αδριανό,   που λάτρευε  όλα όσα εκπροσωπούσε  η Ελλάδα και ειδικά η Αθήνα και φρόντισε αυτή του την αγάπη να την επιδείξει με τον πιο εντυπωσιακό τρόπο. Εκείνη την εποχή οι Έλληνες κρατήσανε τις ιδέες τους, τα ιερά τους, τους Ολυμπιακούς και άλλους αγώνες τους , μια που τα περισσότερα τα μοιραζόντουσαν με τους Βάρβαρους Ρωμαίους που κοίταζαν να τους αντιγράψουν σε όλους τους πνευματικούς τομείς , αλλά και βεβαίως στην ασύλληπτη Ελληνική τέχνη.  Όση τουλάχιστον τους άφησαν  πίσω στην Ελλάδα.
Μου είπε κάποια φίλη πρόσφατα,  ότι όντως τα χειρότερα εγκλήματα γίνανε στον κόσμο  από τους καθολικούς και τους Προτεστάντες,  αλλά εμείς οι Ορθόδοξοι σαν πραγματικά πνευματικοί Χριστιανοί,  ποτέ δεν τους ακολουθήσαμε σε αυτόν  τον κατήφορο. Όντως έτσι συνέβη;  Για να δούμε τι ακριβώς συνέβη και με τους Ορθόδοξους Χριστιανούς..
Οι Ρωμαίοι οδηγούνται στην παρακμή και προτού το τεράστιο κράτος διαλυθεί εξ των ων συνετέθην, χωρίζεται στα δύο με την Ρώμη πρωτεύουσα της Δύσης πια και την Κωνσταντινούπολη της  Ανατολής. Σε αυτό το τμήμα υπαγόμασταν  και εμείς οι Έλληνες, που παρεμπιπτόντως όλοι οι πληθυσμοί μιλούσαν την γλώσσα μας,   αφού τα ελληνικά εκείνης της εποχής ήταν τόσο διαδεδομένα στην Ανατολή , όπως και τα Αγγλικά στον κόσμο σήμερα. Για να μην έχει το ανατολικό τμήμα την τύχη του Δυτικού, οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες , με προεξέχοντα τον Κωνσταντίνο,  αποφασίζουν  να ομαδοποιήσουν όλους τους πολίτες της αυτοκρατορίας κάτω από μία θρησκεία και διαλέγουν τον Χριστιανισμό. Εξ αρχής το νεοσύστατο κράτος παλεύει να κρατήσει τα εδάφη του και όταν καταφέρνει προς στιγμήν να επεκταθεί σε  νέα εδάφη , αυτά είναι συνήθως άλλων Χριστιανικών χωρών όπως η Αρμενία και η Γεωργία.
 Όταν οι αυτοκράτορες σε συνεργασία με τους  Χριστιανούς επισκόπους αποφασίζουν να σαλμοποιήσουν  τον Χριστιανισμό,  ώστε να τον δεχτούν εύκολα και αυτοί που  πίστευαν  σε άλλες θρησκείες, οι Έλληνες,  που σαν πιο φιλοσοφημένοι και μορφωμένοι άνθρωποι   ήταν αυτοί που είχαν δεχτεί τα διδάγματα του Ιησού περί αγάπης και είχαν ανοίξει τις πόρτες τους στις νέες ιδέες,  αντιδρούν και  θεωρούνται άμεσα σαν εχθροί της Βυζαντινής αυτοκρατορίας. Οι Νεστοριανοί Μονοφυσίτες  θεωρούνται σχισματικοί και εξορίζονται από  την αυτοκρατορία. Αυτοί παίρνουν  μαζί τις βιβλιοθήκες τους και φτάνουν στην Περσία. Εκεί μεταφράζουν τα αρχαία ελληνικά κείμενα και οι Πέρσες παθαίνουν ένα απίστευτο σοκ με αυτά που διαβάζουν. Σιγά-σιγά  οι γνώσεις ταξιδεύουν από ισλαμική σε ισλαμική χώρα και όλοι μιλούν για τον μεγάλο Αραβικό πολιτισμό, που άνθισε ξαφνικά. Ευτυχώς αυτοί δεν χαθήκαν στην μετάφραση…
Οι απίστευτοι Νεστοριανοί  με τα βιβλία τους  φτάσανε μέχρι την Μογγολία και πολλοί  Μογγόλοι αυτοκράτορες φημολογείται  ότι είχαν Ελληνίδες μάνες.
Όσοι έλληνες μείνανε  πίσω είδαν τα άγρια θηρία να ορμούν να τους ξεσκίσουν. Ο Χριστιανισμός που είχε επιβληθεί πια στο Βυζάντιο από τους Ρωμαίους αυτοκράτορες και το Χριστιανικό ιερατείο, ήταν πια μια θρησκεία βάρβαρων και εγκληματικών όντων. Όταν οι τελευταίοι Έλληνες φιλόσοφοι προσπάθησαν να συνομιλήσουν λογικά μαζί τους, βρέθηκαν να κατακρεουργούνται ζωντανοί από τα μισαλλόδοξα Χριστιανικά θηρία, όπως στην περίπτωση της έρημης της Υπατίας, στα σκαλιά της βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας. Εννοείται πως η φημισμένη βιβλιοθήκη  με τους εκατομμύρια παπύρους της Αρχαίας Ελληνικής σοφίας,  έγινε στάχτη και μπούλμπερη  από το μαινόμενο Χριστιανικό Ιερατείο, που έβαλαν τους εγκάθετούς τους  να εξαφανίσουν μια και καλή,  όλες αυτές τις απίστευτα ενοχλητικές  για αυτούς γνώσεις. Και δεν κατεστράφη  βέβαια από  τους  Άραβες, όταν  αυτοί εισέβαλαν στην Αλεξάνδρεια  (όπως ισχυρίζονταν αργότερα οι Χριστιανοί),   αφού οι Άραβες ένοιωθαν απίστευτο σεβασμό για τα  συγγράμματα  των αρχαίων Ελλήνων.
 Και οι Έλληνες  έμειναν  ξαφνικά  τυφλοί  και απροστάτευτοι  μπροστά στον υπέροχο Μέγα Θεοδόσιο,  που σαν  ανήμερο  θηρίο διέταξε τους άνδρες του,  να γκρεμίσουν το Μαντείο των Δελφών και να καταργήσουν τα Πύθια και τους Ολυμπιακούς αγώνες , που ήταν αυτά που κρατούσαν ενωμένους τους Έλληνες. Το επόμενο βήμα ήταν να δώσει διαταγή να γκρεμίσουν τους αρχαίους ναούς  (οι Χριστιανοί δεν έχασαν καθόλου καιρό  και στα χαλάσματα  έχτισαν αμέσως εκκλησίες), να κάψουν οποιοδήποτε βιβλίο αρχαίας Ελληνικής γραμματείας πέσει στα χέρια τους  και να δώσει διαταγή,  για  όλους αυτούς που αρνούνταν να αλλαξοπιστήσουν  στον Χριστιανισμό,  να τους κυνηγήσουν  αλύπητα    και να τους απαγορεύσουν να μεταφέρουν  την περιουσία τους  στα παιδιά τους,  όταν πεθάνουν.  Έτσι τους εξαθλίωσε παντελώς.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ο Άγιος  αυτός Αυτοκράτορας του Βυζαντίου (ονομάστηκε Μέγας από την εκκλησία μας αφού έφερε εις πέρας το Θεάρεστο έργο της εξόντωσης  των ειδωλολατρικών Ελληνικών σκυλιών),  έδωσε διαταγή στο καλό του φιλαράκι τον Αλάριχο (χριστιανός και αυτός)  να εκστρατεύσει στην Ελλάδα και να μην αφήσει κανένα Έλληνα όρθιο, ώστε να λυθεί μία και καλή το Ελληνικό ζήτημα. Τα εγκλήματα και η απίστευτη  βαρβαρότητα του Αλάριχου, έμειναν στην Ιστορία. Και έτσι μπορείτε τώρα να εξηγήσετε καλοί μου φίλοι,  γιατί από την Μακεδονία μέχρι και τον νότο της Πελοποννήσου  θρύβουν τα σλαβικά και τα αρβανίτικα τοπωνύμια.    Η Ελλάδα είχε  αδειάσει πια από τους κατοίκους της και το Χριστιανικό ιερατείο μπορούσε πια να συνεχίσει ανενόχλητο το έργο του. Ήταν τέτοιο το μένος των Χριστιανών εναντίον των Ελλήνων και τόσο τους λοιδορούσαν  σαν άθεους και ειδωλολάτρες , που  έφτασε το όνομα του Έλληνα να θεωρείται τόσο μεγάλη βρισιά που εξαφανίστηκε από τα στόματα των ανθρώπων για οκτώ περίπου αιώνες. Τώρα πια οι έλληνες πήραν το όνομα Ρωμιοί  και μόνο όταν τον δέκατο τρίτο αιώνα, που  δεν είχαν απομείνει πια,  παρά μερικά μόνο εδάφη στο Μωριά,  στην Αυτοκρατορία της Τραπεζούντας και γύρω από την Πόλη,  σκέφτηκαν  οι Ελληνικής καταγωγής Αυτοκράτορες του Βυζαντίου να τονώσουν το ηθικό του κόσμου για να πολεμήσει εναντίον των Τούρκων και τους ονόμασαν ξανά Έλληνες. Αυτά για τον περίφημο Ελληνοχριστιανικό μας πολιτισμό που τόσο αγωνίζεται να μας πείσει η Εκκλησία μας ότι μεγαλούργησε μέσα στους αιώνες. Λυπάμαι, αλλά το μόνο που μεγαλούργησε ήταν το σχέδιο εξόντωσης του Ελληνικού πολιτισμού από τους Βυζαντινούς αυτοκράτορες και τα τσιράκια τους τους Χριστιανούς,  με προεξέχοντες το ιερατείο τους.
Αυτά και για το αγαπημένο μας Βυζάντιο, για το οποίο   τόσο είμαστε υπερήφανοι. Βλέπετε η ιστορία γράφεται  πάντα από τους νικητές, αλλά η αλήθεια βρίσκει πάντα μια χαραμάδα για να ξεπηδήσει ολοφάνερα μπροστά μας και να μας θυμίσει  λυπηρές αλήθειες.
 Αγαπητοί μου φίλοι τώρα ξέρετε ποιο είναι ένα από τα βήματα που πρέπει να κάνετε για να μπορέσει η Ελλάδα μας να ορθοποδήσει κάποτε. Αδειάστε τις εκκλησίες, στερήστε τους από  την δόξα και την δύναμη που αποκτούν  από το χρήμα που τους δίνετε. Ο Θεός που ανέκαθεν μας σερβίρανε,  ήταν μόνο καλός για την τσέπη τους. Ήταν ανέκαθεν ο Θεός του,  οφθαλμός  αντί οφθαλμού  και μας κάνει και εμάς τυφλούς, οδηγώντας μας σταθερά προς τα πίσω.  Ας πάνε στην έρημο της Ιουδαίας να υπηρετήσουν τον Θεό που τόσο πιστεύουν. Και εμείς ας ψάξουμε  να βρούμε την Δύναμη της αγάπης,  που όλοι μας κρύβουμε βαθιά μέσα μας. Τότε σίγουρα ένα καλύτερο μέλλον θα έρθει και σε αυτή την έρημη χώρα, χωρίς βέβαια να σημαίνει ότι λύνοντας αυτό το πρόβλημα θα λυθούν αυτόματα και όλα μας τα προβλήματα. Αλλά σίγουρα αυτή θα είναι μια καλή αρχή.
 Εννοείται πως δεν είναι όλοι οι ιερείς φιλόδοξοι, φιλοχρήματοι και υποκριτές. Υπάρχουν και αυτοί που αγωνίζονται για τον συμπολίτη τους με όλα τα πνευματικά μέσα και την αγάπη που διαθέτουν.  Αλλά αυτοί οι πνευματικοί άνθρωποι ήταν  πάντα δίπλα  στους συνανθρώπους τους,   ανεξαρτήτως ποιά ήταν η εκάστοτε   καθεστηκυία θρησκεία. Ένας γέροντας Πορφύριος και ένας γέροντας Παίσιος  θα δρούσαν πάντα για τον Άνθρωπο,  ανεξαρτήτως της εποχής που θα βάδιζαν επάνω στη Γή. Όλοι οι πολιτισμοί είχαν τα θαύματά τους και τους Αγίους  τους.
Όσο για τις γιορτές μην ανησυχείτε καθόλου. Τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει. Όλες τις  μεγάλες γιορτές που γιορτάζουμε σήμερα, τις γιορτάζαμε και χιλιάδες χρόνια πριν και είναι βαθιά αποτυπωμένες στο ψυχισμό του Έλληνα.
Όσο για το ερώτημα του κατά πόσον είμαστε στην πραγματικότητα   Έλληνες,  αυτό νομίζω ότι δεν θα έπρεπε να μας απασχολεί ιδιαίτερα. Οι Αρχαίοι ημών πρόγονοι είχαν δώσει  την απάντηση και σε αυτό το ερώτημα. Είχαν απαντήσει ξεκάθαρα ότι Έλληνας είναι όποιος μετέχει της Ελληνικής παιδείας. Τόσο απλά. Ας μην κατηγορούμε λοιπόν τους μετανάστες  που διάλεξαν τον τόπο μας για να ξαναφτιάξουν την ζωή τους, γιατί αρκετοί από αυτούς μπορεί να γίνουν  πιο καλοί  Έλληνες,  από αρκετούς από εμάς. Μην ξεχνάτε εξάλλου ότι ο Έλληνας,  στην μακραίωνη ιστορία του,  ήταν πάντα ένας μετανάστης που έψαχνε τις ευκαιρίες για μια καλύτερη ζωή,   απανταχού της γης…



       Στον αρχαίο κόσμο (Ελλάδα και Ρώμη) η κατάσταση ως προς την ανθρώπινη σεξουαλικότητα  δεν ανταποκρίνεται σε αυτήν των καιρών μας. Τα όρια δεν ήταν και τόσο ξεκάθαρα, αλλά ορισμένους  τους αναφέρομε σε αυτή την λίστα για να δείξουμε την αγάπη που μπορούσε να αναπτύξει ένας άνδρας για ένα άλλο άνδρα, ακόμα και αν δεν είχαν κλασσική σεξουαλική επαφή μεταξύ τους…  Εννοείται ότι εκείνη την εποχή  όλοι οι άνδρες θεωρείτο ότι έπρεπε να παντρευτούν και να αφήσουν απογόνους, εφόσον οι συνεχείς μάχες είχαν μεγάλο κόστος πάνω στον πληθυσμό και ειδικά τον ανδρικό. Οπότε κανονικά θα έπρεπε να αναφέρονται σαν αμφίφυλοι.