Η εξάλειψη του εγώ

Σε όλη την Ανατολική φιλοσοφία των τελευταίων δύο αιώνων, με προεξέχοντα τον μεγαλύτερο Ινδό “guru” του 20ού αιώνα τον Marana Maharshi, πιστεύανε ότι ο μόνος δρόμος για την εξάλειψη του εγώ, είναι με  την «καταστροφή» του νου, μέσω του διαλογισμού. Αυτό όμως δεν είναι σωστό, γιατί ο νους είναι η κυψέλη  της νόησης, αυτού του Αγίου δισκοπότηρου, που είναι το δώρο του Προμηθέα στους ανθρώπους, η φλόγα που θα τους οδηγήσει πίσω στην αγκαλιά του Όλου.

Και αυτό γιατί είναι η νόηση,  που σε διδάσκει ποιος είσαι και που πας. Είναι η νόηση που σου είπε ότι μπορείς να κάνεις ότι θέλεις και να γίνεις ότι θέλεις, αρκεί να το ζητήσεις , αρκεί να το σκεφτείς.  Διότι αν δεν ήσουν ικανός να το κάνεις, τότε δεν θα μπορούσες απλά να το σκεφτείς.

Δεν έχουμε λοιπόν παρά να ρωτήσουμε το θείο πνεύμα μας  να μας απαντήσει αν υπάρχει κάποιος δρόμος να σκοτώσουμε το εγώ μας και να απελευθερωθούμε  από τα δεσμά.

Και προφανώς υπάρχει. Αυτό έκανε και ο Ένας για να σκοτώσει το εγώ Του. Δημιούργησε το σύμπαν και από Ένας έγινε το  Όλον. Πέταξε τα κομμάτια του προς όλες τις κατευθύνσεις και έγινε ο Κόσμος όλος. Μοιράστηκε τα πάντα γιατί αγάπησε.

Και έτσι μας έδειξε τον δρόμο. Αν δεν θέλουμε να έχουμε εγώ, πρέπει να πάψουμε να βλέπουμε τον κόσμο μέσα από τον εαυτό μας. Μόνο αν αγαπήσουμε και γίνουμε και μεις θυσία για τους άλλους, αν σκορπίσουμε τον εαυτό μας σε χίλια κομμάτια και γίνουμε ένα με όλους και όλη την πλάση , γίνουμε ένα με το κάθε ζώο, το κάθε φυτό και δένδρο και την ίδια την θάλασσα ακόμα, τότε και μόνο τότε εμείς οι άνθρωποι θα καταφέρουμε  να σκοτώσουμε το εγώ μας.

Αυτό το είχε κατανοήσει και ο Σιντάρντα Γκωτάμα και έτσι μπόρεσε και έγινε Βούδας. Βλέπετε είχε απίστευτη συμπόνια  για τον άνθρωπο και ήθελε με όλη του την ψυχή να τον βοηθήσει να απελευθερωθεί από τα δεσμά του. Και αυτή του η προσπάθεια τον μετέτρεψε σε ένα σύγχρονο Προμηθέα. Ο Βούδας βλέπετε προέτρεπε τους ανθρώπους να πιστεύουν στον εαυτό τους και έλεγε πως μόνο μέσω της δικής τους διάνοιας και βούλησης θα μπορούσαν να απελευθερωθούν και να εξαγνιστούν.

Αλλά και ο Marana Maharshi φαίνεται να κατάφερε να εξαγνιστεί,  γιατί ήταν φανερό ότι πίστευε και αυτός ότι είναι   μέρος του Όλου, αλλά και γιατί διέθετε σε αφθονία το κυριότερο  συστατικό για την καταστροφή του εγώ. Την ταπεινοφροσύνη.

Περί διακρίσεως

Η γνώση είναι σημαντική στο δρόμο του ανθρώπου προς την σοφία. Αλλά η γνώση που δεν ακολουθείται από  διάκριση, είναι  κύμβαλο αλαλάζων. Για να αποκτήσει όμως ο άνθρωπος διάκριση πρέπει να διαθέτει από την μία κριτική σκέψη και από την άλλη έλλειψη φόβου και υλιστικών  θέλω, που «θολώνουν» το μυαλό του ανθρώπου.  Ένα όμορφο  άρθρο του Ξάνθη Φιλοσοφείν, «βρες το δικό σου νερό…» αναφέρεται  στους ανθρώπους δεξαμενές και στους ανθρώπους πηγάδια. Οι μεν αποθηκεύουν γνώση, που στο τέλος μουχλιάζει , ενώ οι δε παράγουν γνώση που στο τέλος οδηγεί στην σοφία.

Σήμερα περισσότερο από ποτέ έχουμε ανάγκη από διάκριση, διότι έρχονται οι καιροί που θα πρέπει να διαλέξουμε πιο μονοπάτι θα πάρουμε. Και δυστυχώς οι δρόμοι που ανοίγονται μπροστά μας είναι πάρα πολλοί και για  την δική μας σωτηρία  θα πρέπει την κατάλληλη στιγμή να έχουμε την διάκριση να διαλέξουμε τον σωστό δρόμο.

Ας δούμε όμως δύο παραδείγματα, όπου η διάκριση είναι απαραίτητη για να μπορέσουμε να δούμε την κρυμμένη αλήθεια.  Μας λέει κάποιος που απαιτεί τον σεβασμό μας  με τις γνώσεις του, ότι τα ζώα τα δημιούργησε ο Θεός για να υπηρετήσουν τις ανάγκες του ανθρώπου πάνω στην γη. Οπότε δεν χρειάζεται να προβληματιζόμαστε αν είναι κακό να τα τρώμε η όχι.

Ας ξεκινήσουμε να σκεφτόμαστε... Ο Θεός,  που είναι η απόλυτη αγάπη,  έπλασε το σύμπαν. Αλλά σαν απόλυτη αγάπη σίγουρα δεν κάνει διακρίσεις μεταξύ των πλασμάτων που δημιούργησε. Άρα τα αγαπάει όλα το ίδιο. Μήπως όμως ο άνθρωπος λόγω της νόησης του και της κατανόησης του Θείου  που τον διακρίνει,  ξεχωρίζει  από τα υπόλοιπα δημιουργήματα  του Θεού πάνω στη Γη και  έτσι επιτρέπεται αυτή η ας πούμε «παρασπονδία»;  Κάποιοι  σαφώς υπονοούν ότι έχουμε  μια ιδιαίτερη σχέση με τον Θεό, παραβλέποντας ότι  είναι ακριβώς η νόηση που μας διακρίνει, αυτή που μας έχει απομονώσει από Αυτόν λόγω του  εγώ μας και που μας εμποδίζει να γίνουμε  ένα μαζί του. Γιατί το εγώ μας είναι ένας απροσπέλαστος τοίχος που υψώνεται μεταξύ των ανθρώπων και του Θεού.

Άρα εμείς είμαστε στην πραγματικότητα,  πιο μακριά  από τον Θεό από τα υπόλοιπα δημιουργήματα του. Και έτσι έχετε και την απάντηση επί του θέματος, όσον αφορά την τυχόν ιδιαίτερη  σχέση μας μαζί Του.

Τώρα δε που αρκετοί άνθρωποι αισθάνονται την παρουσία του Όλου μέσα τους, αρκεί η παρακολούθηση του ντοκιμαντέρ Earthlings (Γήινοι), στο blog  Vegan Ουμανιστική Χορτοφαγία, για να καταλάβουν γιατί η κατανάλωση κρέατος αλλά και ψαριού σήμερα, είναι  πολύ επιβαρυντική στην  οποιαδήποτε προσπάθεια τους να εξελιχθούν σε πνευματικότερα  όντα.

Ένα δεύτερο παράδειγμα.  Ο Osho  ισχυρίστηκε ότι σε ηλικία  εικοσιενός χρονών δέχτηκε Samadhi.  Που σημαίνει  ότι φωτίστηκε  και έγινε ένα με το σύμπαν, ένα με το Θεό δηλαδή. Στην διδασκαλία του λέει ότι ο μόνος τρόπος για να σκοτώσεις τον νου (εγώ) είναι μέσω του διαλογισμού και μόνο μέσω αυτού. Υπονοώντας προφανώς ότι αυτό το γνωρίζει,  επειδή προφανώς το έχει επιτύχει ο ίδιος.

Αλήθεια όμως πως μπορείς να είσαι Πυθαγόρειος στις διδαχές και να ζεις σαν Συβαρίτης; Γιατί δεν μπορεί να τιμάς το πνεύμα όταν ζεις μέσα στην τρυφηλότητα της ύλης. Ούτε μπορείς να διδάσκεις την λιτότητα σε αυτούς που σε ακολουθούν και εσύ να ζεις μέσα στην πολυτέλεια και να δέχεσαι ως δώρο 27 Rolls Royces και να έχεις στην ιδιοκτησία σου 100 αμάξια.

Δύο φωτογραφίες του Osho μιλούν από μόνες τους για τον άνθρωπο. Στη μία είναι καθισμένος σε ένα θρόνο, βλοσυρός σαν αυστηρός πατέρας  και γύρω του, χαμηλότερα πάντα, τα παιδιά του (οι ακόλουθοι του)  τον κοιτούν με δέος και λατρεία. Στην άλλη, στο κέντρο διαλογισμού που δημιούργησε στο Pune της Ινδίας, βλέπουμε το σημείο (πλημμυρισμένο στα ροδοπέταλα) με κρεμασμένη από πάνω την φωτογραφία του, από όπου όπως λένε οι ακόλουθοί του, εγκατέλειψε τον πλανήτη Γη, εφόσον ποτέ δεν είχε γεννηθεί –ποτέ δεν πέθανε στην πραγματικότητα, παρά μονάχα επισκέπτης ήταν σε αυτόν τον πλανήτη. Γύρω –γύρω πιστοί έρχονται κάθε μέρα από όλα τα μέρη του κόσμου για να προσευχηθούν, να ζητήσουν την ευλογία του και να αγοράσουν τα βιβλία του και τις κασέτες με τους λόγους του.

Ο ίδιος βλέπετε λίγο πριν πεθάνει στο Pune, ανέθεσε στους εικοσιένα πιο στενούς του συνεργάτες να συνεχίσουν  να διευθύνουν το  κέντρο διαλογισμού του και να προωθούν το έργο που άφησε πίσω (βιβλία, dvd, κασέτες  με λόγους του κλπ).  Μέχρι σήμερα οι συνεργάτες του ανοίξανε άλλα είκοσι κέντρα διαλογισμού σε όλο τον κόσμο…

Απότι φαίνεται ο σοφός γέροντας δεν ήθελε να αφήσει την υστεροφημία του σε λάθος χέρια… Κατά τα άλλα με την εφαρμογή της μεθόδου διαλογισμού του, υποσχόταν πλήρη καταστροφή του εγώ και όπως όλοι ξεκάθαρα βλέπουμε, ο ίδιος στο τέλος  τα κατάφερε μια χαρά!

Η τελευταία μετενσάρκωση του Κυρίου

Διαβάζοντας την προηγούμενη ανάρτηση μου, μια φίλη δεν μπόρεσε να μη σκεφτεί ότι  οι ψυχές που είχαν μετενσαρκωθεί  σε ένα άνθρωπο, δεν θα μπορούσαν να επιστρέψουν σε  μια μελλοντική μετενσάρκωση μέσα στο σώμα ενός ζώου η ενός φυτού.

Και αυτό το δικαιολογούσε με το σκεπτικό ότι ο άνθρωπος είναι ένα σκεπτόμενο όν που μπορεί να αντιληφθεί το μεγαλείο του Θεού και να «συνομιλήσει» μαζί του,  ενώ ένα ζώο δεν μπορεί ποτέ να φτάσει σε τέτοιου είδους φιλοσοφικές αναζητήσεις, άρα η ωρίμανση της ψυχής απαιτεί να συνεχίσει αυτή να μετενσαρκώνεται σε ένα ανώτερο όν και όχι ένα κατώτερο, υπονοώντας προφανώς ότι ο άνθρωπος είναι το ανώτερο ον στο γνωστό τουλάχιστον κόσμο που μας περιβάλλει, άρα μετά την μετενσάρκωση σε άνθρωπο, μόνο μέσω ενός άλλου ανθρώπου μπορεί να επιστρέψει η ψυχή στη γη.

Κάτι με ενόχλησε  σε αυτές τις σκέψεις της φίλης μου και αφού ηρέμησα κάπως, συνειδητοποίησα  ότι ήταν κάτι που είχε να κάνει με τον εγωισμό και την αλαζονεία του ανθρώπου, αλλά δεν έδωσα μεγαλύτερη σκέψη στο ζήτημα.

Την άλλη μέρα όμως το πρωί, με πιο καθαρό μυαλό, επανήλθα  θέτοντας ξανά ερωτήματα και να το αποτέλεσμα αυτής της αναζήτησης…

Είμαστε όντως εμείς οι άνθρωποι τα σοφότερα πλάσματα πάνω στη γη; Με μια πολύ γρήγορη σκέψη θα μπορούσα να σας πω για τα δελφίνια, αυτούς τους σοφούς σαμάνους, που δέκα λεπτά κοντά τους μπορούν να επαναφέρουν το χαμόγελο στο πρόσωπο ενός καταθλιπτικού ανθρώπου. Μισή ώρα μαζί τους είναι αρκετή για να αρχίσει ένα αυτιστικό παιδί να επικοινωνεί ξανά με το περιβάλλον του, πράγμα που οι σοφότεροι γιατροί μας είναι ανίκανοι να  το καταφέρουν μέσα στο εύρος μιας ανθρώπινης ζωής.

Για να πάμε όμως λίγο πιο μακριά,  θα μπορούσα να σκεφτώ κάποια αιωνόβια δένδρα, όπως οι αμερικάνικες Σεγκόβιες, ηλικίας άνω των πέντε χιλιάδων χρόνων,  που αν μπορούσαμε να συνομιλήσουμε μαζί τους  σίγουρα θα είχαν να μας πουν πολύ ενδιαφέρουσες ιστορίες. Και θα μου πείτε τι είναι αυτά που μας λες; Επειδή ζουν τόσο πολύ σημαίνει ότι είναι ανώτερες μορφές ζωής; Και θα σας απαντήσω, πέστε μου πως θα μπορούσαν να είναι σχεδόν αθάνατες (για τα δικά μας δεδομένα), αν δεν ήταν στην πραγματικότητα ενεργειακώς  «καθαρά» και ανώτερα όντα; Το ότι ζουν τόσο πολύ σημαίνει ότι έχουν αναπτύξει μια απίστευτη «συνειδησιακή» επαφή με το Όλο.

Αλλά ας έρθουμε και προς τα μέρη μας. Κατά τον χρυσό αιώνα της ανθρώπινης διανόησης, εδώ στην ωραία μας Ελλάδα, δυόμιση χιλιάδες χρόνια  πριν, οι πιο σοφοί άνθρωποι, κάπου εκεί στη Δωδώνη, κατέφευγαν σε μια γριά βελανιδιά για να μάθουν τι πρέπει να κάνουν στα πιο δύσκολα προβλήματα που αντιμετώπιζαν. Και λίγο πιο νότια στο μαντείο των Δελφών, μια Πυθία μασούσε τα φύλλα μιας πανάρχαιας δάφνης για να μπορέσει να μεταφέρει τους χρησμούς της στους ανθρώπους. Για να μην μιλήσουμε για τις δισχιλιόχρονες ελιές του τόπου μας…  Ένα δένδρο που από την ρίζα να το κόψεις, ξαναγεννιέται σαν τον Φοίνικα. Τι δύναμη, τι απίστευτες μορφές ζωής…

Ξέρετε επειδή εμείς δεν μπορούμε να επικοινωνήσουμε με τα υπόλοιπα όντα της φύσης, δεν σημαίνει ότι αυτά είναι τούβλα. Και ξέρετε, σχεδόν όλα τα σκυλιά του κόσμου καταλαβαίνουν την γλώσσα του κυρίου τους. Εσείς, εκτός ενός Απολλώνιου, ενός Χριστού και δύο-τριών άλλων, γνωρίζετε κανένα άλλο άνθρωπο που να μπορεί να ισχυριστεί ότι καταλαβαίνει την γλώσσα των σκύλων και να γίνει πιστευτός;

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά  ήρθε και η φωνούλα με μια ιστορία, για να μου δώσει το τελειωτικό κτύπημα ως προς το μεγαλείο του ανθρώπου.  

Ο Χριστός, ακόμα και όταν έφτασε επάνω στον σταυρό, στιγμές πριν πετάξει προς την απόλυτη ευτυχία που θα του πρόσφερε η ένωση του με τον Πατέρα, τον παρακαλούσε  να πάρει από τον ίδιο το ποτήριον τούτο. Γιατί για τον ίδιο ήταν πολύ πικρό... Τεράστια η μάχη του ανθρώπου πάνω σε αυτή την γη.  Ακόμα και αν είναι ο ίδιος ο υιός του Θεού…

Τι έγινε μετά; Με τον πόνο και την θλίψη μέσα της ανηφόρησε για μια ακόμη φορά στην κατοικία των ψυχών. Αλλά  τα μάτια   αυτής της ψυχής ήταν πλέον ορθάνοιχτα.  Και το φώς μέσα της έκαιγε με απίστευτη προσμονή. Και η ψυχή πήρε μια βαθιά ανάσα και βούτηξε για μια ακόμη φορά σαν σφαίρα,  προς τον  τόπο του μαρτυρίου και της αυτογνωσίας της…

Το πρωινό βρήκε το αιθέριο πλάσμα να προχωράει μέσα στο δάσος, να αισθάνεται και δάκρυα χαράς να τρέχουν από τα μάτια της ψυχής του. Επιτέλους όλα ήταν τόσο καθαρά.. τόσο καθαρά. Βίωνε την ζωή με μια ανείπωτη ένταση. Βίωνε το Θείο σε κάθε του βήμα. Μα καθώς η ψυχή  του ήταν σοκαρισμένη από αυτά που αισθανόταν, το πλασματάκι δεν έβλεπε που πήγαινε. Και έτσι ο ξυλοκόπος που βγήκε να κατουρήσει εκείνο το πρωινό, δίπλα στο κυπαρίσσι, ζαλισμένος ακόμα από ένα άθλιο μεθύσι της χθεσινής βραδιάς,  δεν πρόσεξε και πάτησε βαριά πάνω στο σκουληκάκι  και το συνέθλιψε.

Γιάκ! Βρωμοσκούλικο, είπε και έτριψε το πέδιλο του στο χορτάρι  για να το καθαρίσει, χωρίς να μπορεί να ακούσει την αγγελική κραυγή θριάμβου και ανάτασης αυτής της ελεύθερης πια  ψυχής, που σαν σφαίρα άδολης και καθαρής αγάπης  έφυγε  με ιλιγγιώδη ταχύτητα και δίψα και  ήρθε και έπεσε πάνω στην αγκαλιά  του συμπαντικού Όλου, που την δέχτηκε όπως ο ξεροπόταμος την πρώτη βροχή του φθινοπώρου.

Γιατί βλέπετε καλοί μου φίλοι, οι άνθρωποι σκέφτονται η και αισθάνονται τον Θεό σαν ιδέα, αλλά τα ταπεινά τα σκουλήκια τον βιώνουν μέσα τους, γίνονται ένα μαζί του, στο κάθε τους σούρσιμο στην κάθε τους ανάσα, πάνω σε αυτή την θεσπέσια γη. Βλέπετε τα θεϊκά  αυτά πλάσματα δεν διαθέτουν την νόηση μας, άρα ούτε και το υπέρλαμπρο   Εγώ μας…

Ένα διχασμένο Όλο και το παιχνίδι ξεκινά...

Απότι φαίνεται ο Θεός δημιούργησε το Σύμπαν και μαζί με αυτό και όλους εμάς, γιατί θέλησε να μοιραστεί μαζί μας ότι αισθανόταν μέσα του. Αυτό λέγεται αγάπη. Βέβαια γνώριζε ότι σε αυτόν τον κόσμο δεν θάναι  όλα τέλεια, αλλά αυτό δεν τον ενοχλούσε  και ιδιαίτερα.. Το βασικό ήταν εμείς να απολαύσουμε την ζωή που μας χάρισε,  παίζοντας και ανακαλύπτοντας, ως τα παιδιά.

 Εννοείται ότι δημιουργώντας αυτό το σύμπαν θα έδινε χώρο και στο κακό να  αναπτυχθεί. Αυτό όμως κάνει απλά το παιχνίδι πιο ενδιαφέρων. Γιατί μας έπλασε δίνοντας μας την δύναμη να αποφασίζουμε εμείς που θα στρέψουμε την ζωή μας. Αυτό σημαίνει ότι ο ίδιος δεν επηρεάζει  το μέλλον μας η τις αποφάσεις μας, γιατί τότε το όλο παιχνίδι δεν θάχε κανένα νόημα. Δηλαδή  είμαστε εμείς που καθορίζουμε την μοίρα μας, ανάλογα με το τι απόφαση παίρνουμε στο κάθε λεπτό της ζωής μας και αυτό είναι που μετατρέπει την ζωή σε ένα συναρπαστικό ταξίδι!

Αν όμως εμείς στρεφόμαστε προς το κακό και πληγώνουμε τους εαυτούς μας, τους άλλους ανθρώπους και τα υπόλοιπα πλάσματα της δημιουργίας, σκορπώντας μίσος, βία , αδικία και φονικό προς όλες τις κατευθύνσεις, σημαίνει ότι αυτό μεταφέρεται στο σύμπαν, αφού ουσιαστικά όλα είναι Ένα και  ο Θεός σαν Όλο, απορροφά  όλη αυτή την αρνητική ενέργεια.  Αυτό όμως σημαίνει ότι όπως οι ενέργειες αναμιγνύονται και το Σύμπαν αλλάζει, έτσι αλλάζει και η ενέργεια του Θεού. Αλλά  όταν ο Θεός αποφάσιζε  να δημιουργήσει το Σύμπαν δεν γνώριζε ότι τα πλάσματα του μπορεί να στραφούν προς το κακό και ως ανεξάρτητα όντα με δική τους βούληση, θα μπορούσαν στο τέλος να μετατρέψουν και τον ίδιο σε  ένα καζάνι πυρακτωμένης αρνητικής ενέργειας;

Αυτό το γνώριζε βέβαια και επειδή ο ίδιος ήθελε από την μία να δημιουργήσει ελεύθερα πλάσματα και από την άλλη δεν είχε και τάσεις αυτοκαταστροφής, δημιούργησε μια δικλίδα ασφαλείας ώστε να είναι όλοι ευχαριστημένοι και το ίδιο το παιχνίδι της ζωής να είναι συναρπαστικό και στο τέλος ευχάριστο για τους  συμμετέχοντες , χωρίς να καταλήξει σαν μια μαύρη τρύπα αρνητικής ενέργειας που θα τους ρουφούσε όλους μέσα της.

Έτσι πρόσφερε σε κάθε πλάσμα μια ψυχή και σε κάθε ψυχή εμφύσησε την πνοή Του. Αυτό σημαίνει ότι ο αρχέγονος Θεός, η απόλυτη αγάπη όπως μας αρέσει να τον σκεφτόμαστε,  βρίσκεται αμετάβλητος από τον χρόνο μέσα σε κάθε ψυχή που γεννιέται στο Σύμπαν.

Με την δημιουργία του κόσμου λοιπόν,  το Όλο δημιούργησε και μια διάσταση ψ, την οποία ας τοποθετήσουμε στο κέντρο του Σύμπαντος και η οποία όμως καμία  σύνδεση δεν θα μπορούσε να έχει  με τις υπόλοιπες διαστάσεις που θα δημιουργούνταν και με τα όντα που θα τις κατοικούσαν.  Στο κέντρο της διάστασης βρίσκεται η πηγή του Φωτός, όπου Φως = το Όλον στην Αρχέγονη μορφή του, ακριβώς όπως ήταν πριν την δημιουργία του κόσμου και όπου παραμένει αμετάβλητο από  τον χρόνο.

 Δηλαδή κατά την δημιουργία του κόσμου μπορούμε να πούμε ότι το Όλον δίχασε το είναι Του σε δύο κομμάτια.  Το ένα ας το ονομάσουμε συμπαντικό Όλον και είναι αυτό μου μεταλλάσσεται  σύμφωνα με τις ενέργειες που δέχεται απόλα  τα όντα της δημιουργίας και το άλλο είναι  το αρχέγονο Όλον,  η πηγή του απαράλλακτου  Φωτός, μέσα στη οποία πηγή  γεννιούνται  και βαπτίζονται  από το αρχέγονο Φως οι ψυχές όλων των πλασμάτων  του σύμπαντος. Δηλαδή η διάσταση ψ είναι το σπίτι των ψυχών και του αρχέγονου Φωτός και κανείς δεν μπορεί να εισχωρήσει και να την «μολύνει» με την παρουσία του, ούτε καν ο ίδιος ο συμπαντικός Θεός.

Όταν γεννιέται η κάθε ψυχή,  λούζεται στο θεϊκό φως και ξεκινάει το ταξίδι της διαλέγοντας σε ποιον κόσμο και σε πιο όν θα κατοικήσει. Όταν αυτό το όν αποθάνει,  η ψυχή επιστρέφει στη διάσταση ψ,  μέχρι να έρθει η ώρα να αισθανθεί έτοιμη να μετοικήσει  σε ένα άλλο πλάσμα του σύμπαντος. Η ψυχή μπορεί να μετενσαρκωθεί  κάθε φορά και σε ένα διαφορετικό πλάσμα, ίσως και σε μια διαφορετική διάσταση αν το θέλει και κάθε φορά βιώνει  και κάτι διαφορετικό, ανάλογα με τις εκάστοτε ανάγκες της.  Σε κάποιο σημείο της εξελικτικής της πορείας, φτάνει η ώρα που η ψυχή μοιραία ανακαλύπτει και ενεργοποιεί την Πνοή που έχει μέσα της , που είναι βέβαια  η αρχέγονη Θεία αγάπη.

Το ταξίδι θα είναι μακρύ, όπως είπε και ο ποιητής, δύσκολο, με πολλούς πόνους και χαρές, αλλά στο τέλος, όσο η ψυχή αφουγκράζεται  και πλησιάζει όλο και πιο πολύ στην Πνοή, μοιραία θα αναζητήσει την Θέωση, την ένωση δηλαδή με το Όλο, από το οποίο και ξεκίνησε. Έτσι όταν η κάθε ψυχή βρει τον δρόμο της και φτάσει στη Θέωση, θα είναι σαν μια βόμβα καθαρής αγάπης να σκάει μέσα  στον συμπαντικό Θεό, που κάθε στιγμή βιώνει και απορροφά,  αυτά  που βιώνει και απορροφά στην ψυχή του  το κάθε πλάσμα που δημιούργησε. Αυτά τραβάει αυτός που αγαπάει!

Εννοείται ότι και το κακό αλλάζει. Αυτόν που ονομάζουμε Σατανά, ως πλάσμα και αυτός της δημιουργίας,  μοιραίως θα έχει την ίδια κατάληξη με όλους εμάς! Ως πότε μπορεί να αποστρέφει  την ψυχή του από την Πνοή, που μοιάζει να περιμένει ανεπηρέαστη  στο χρόνο; Είναι η ειρωνεία και το λεπτό χιούμορ του  Όλου που ενορχηστρώνει την παράσταση, στην οποία ο  Σατανάς θα είναι αυτός που θα προστρέξει με όλη του την αγάπη να καθαρίσει το Όλο από το κακό που το κυκλώνει!

Αυτό σημαίνει βέβαια ότι δεν μπορεί να υπάρχει μέσα στο χρόνο ένας Σατανάς. Όπως υπήρξε η πτώση έτσι μοιραία θα έρθει και η ένωση. Και κάθε φορά που ο Σατανάς πέφτει με γδούπο στην αγκαλιά του  συμπαντικού Όλου λιώνοντας από αγάπη, ένα άλλο κακό πνεύμα παίρνει την θέση του στην κορυφή του κακού,  μέχρι να έρθει και η δική του σειρά!  Μέχρι στο τέλος να ξαναγίνουμε όλοι Ένα με το συμπαντικό Όλο και αυτό να μπορέσει επιτέλους να ενωθεί  ξανά με το αρχέγονο αδερφάκι του…

Θα θέλαμε να γίνουμε οι Φονιάδες του Θεού;

Αν μπορέσουμε να σκεφτούμε τον Θεό σαν ένα ποτάμι αγάπης που κάποια στιγμή ξεχείλισε και δημιούργησε τον κόσμο όλο, γιατί ήθελε να μοιραστεί αυτά που αισθανόταν με όλους εμάς, μοιραίως η σκέψη μας οδηγείται  στο ότι  εμείς,  τα δημιουργήματα του, που όλα μεταφέρουμε μέσα μας και ένα κομμάτι του,  είμαστε όντα ελεύθερης βούλησης, που με τις σκέψεις και τις πράξεις μας καθορίζουμε το μέλλον μας και υπογράφουμε την μοίρα μας. Αλλιώς η πράξη Του δεν θα είχε κανένα νόημα και αξία.

Και τότε μοιραία καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι ο κόσμος  που δημιούργησε είναι μια κινούμενη άμμος.  Τίποτα δεν μένει αναλλοίωτο.  Τα πάντα ρει. Η κάθε μας σκέψη, η κάθε μας πράξη, μεταμορφώνει  το σύμπαν, άρα και τον Θεό μαζί.

 Που θα καταλήξει όλο αυτό; Κανείς δεν γνωρίζει, μαζί και  ο Θεός ο ίδιος… Το μόνο που τον ενδιέφερε όταν δημιουργούσε τον κόσμο,  ήταν η ανάγκη του να μοιραστεί και  η ίδια η χαρά του  παιγνιδιού.  Και το παιγνίδι δεν θα είχε  καμία  αξία,  αν γνώριζε  εξ αρχής  το πως θα τελειώσει… Λέτε να αρέσουν στο Θεό τα στημένα παιχνίδια;

Αν όμως έτσι έχουν τα πράγματα, υπάρχει πάντα ο κίνδυνος  όλο αυτό που ξεκίνησε μέσα σε μια τεράστια έκρηξη αγάπης, εξαιτίας της αποτυχίας και της συσσώρευσης αρνητικής ενέργειας στο σύμπαν από όντα της δημιουργίας όπως εμείς, να καταλήξει μέσα σε μια τεράστια έκρηξη  πόνου και τρέλας. Ποιος μπορεί να ξέρει;

Αυτό όμως που είναι φανερό, είναι ότι η δημιουργία  βρίσκεται  σε εξέλιξη και αυτό που νοιώθω   είναι ότι μπορούμε όλοι μας να βάλουμε ένα χεράκι στο να διατηρηθεί η ισορροπία και η καλή προαίρεση  του Όλου αν ακολουθήσουμε το παράδειγμα Του, κοινωνώντας τα συναισθήματα και την θετική μας σκέψη απέναντι στους άλλους ανθρώπους, αλλά και σε όλα τα υπόλοιπα όντα της δημιουργίας  και απολαμβάνοντας ταυτόχρονα και εμείς  το παιχνίδι.  Γιατί βλέπετε το παιχνίδι είναι πιο σημαντικό απότι  υποψιαζόμασταν. Είναι η ίδια η δημιουργία…

Γιατί αλλάξανε έτσι οι Έλληνες;

Ένας γνωστός Ιταλός δημοσιογράφος αναρωτιότανε  σε κεντρικό του άρθρο, τι άλλαξε στους Έλληνες και από εκεί που πρώτοι κατέβαζαν την  σημαία των Ναζί  από την Ακρόπολη και ξεκίναγαν την περίοδο της αντίστασης εναντίον τους πανευρωπαϊκά, σήμερα δεν αντιδρούν καθόλου στην υποδούλωση τους από τα μέτρα του ΔΝΤ, της ΕΟΚ και της ίδιας της κυβέρνησης τους, που επιμένει να τιμωρεί ασύστολα τους απλούς πολίτες και όχι τους πλούσιους,  που αρνούνται να πληρώσουν τους φόρους που τους αναλογούν και βέβαια αυτούς τους ίδιους τους πολιτικούς,  που με την ασυδοσία τους έγιναν υπαίτιοι της πτώχευσης και της κατάρρευσης του κράτους μας.

Αλήθεια τι άλλαξε και οι Έλληνες μέσα στα τελευταία πενήντα χρόνια μετατράπηκαν  από τους πιο θερμούς υπερασπιστές της ελευθερίας και της ανεξαρτησίας,  σε αυτά τα άβουλα όντα που βλέπουμε σήμερα και που μοιάζουν να δέχονται τα πάντα αδιαμαρτύρητα;

Τι ήταν αυτό που τους αποβλάκωσε έτσι;  

Ναι σωστά μαντέψατε. Η τηλεόραση. Αυτή είναι που  τους καθήλωσε σε ένα καναπέ και τους μετέτρεψε σε άβουλα καταναλωτικά όντα. Χιλιάδες τα μηνύματα και οι ειδήσεις που δέχονται καθημερινά και άπειρα τα γεγονότα που λαμβάνουν μέρος μπροστά στα τρομοκρατημένα μάτια τους.  Έτσι όλα μετατρέπονται σε ένα αχταρμά,  χωρίς να μπορούν οι ίδιοι πλέον να ξεχωρίσουν το σημαντικό,  από το γελοίο και ανούσιο. Ο τρόμος  και τα κρυφά μηνύματα που εξαπολύουν τα ΜΜΕ καθημερινά από τους δέκτες τους, που είναι και αυτά μέρος του οπλοστασίου του συστήματος, είναι άνευ προηγουμένου και στο τέλος οι τηλεθεατές παρακολουθούν εξουθενωμένοι,  αισθανόμενοι ότι είναι  ανίκανοι να αλλάξουν το οτιδήποτε στο διεφθαρμένο σύστημα που τους διοικεί, καθώς τους έχουν πείσει ότι είναι και αυτοί μέρος αυτού του συστήματος.

Και έτσι φτάσαμε στο σημείο να κάνουν την επανάσταση και να κατέβουν στους δρόμους διαμαρτυρόμενοι ενάντια στο σύστημα, όχι οι πολίτες που έχουν τα δικαιώματα του ψηφίζειν και εκλέγεσθαι , αλλά οι μαθητές του γυμνασίου και του λυκείου!  Και αν αναρωτιέστε γιατί αυτοί, τότε θα σας απαντήσω, γιατί αυτοί τα τελευταία χρόνια δεν βλέπουν σχεδόν καθόλου  τηλεόραση!!

Αλλά πως και έτσι; Έρευνες που γίνανε,  δείξανε ότι οι μαθητές περνάνε πλέον πολλές ώρες κάθε μέρα μπροστά στους υπολογιστές τους. Μάλιστα το facebook  είναι πολύ κοντά στο να κερδίσει την πρώτη θέση από το Google και το YouTube,  με 4 ώρες παρακολούθηση  την ημέρα.

Το  σύστημα  προσπαθεί εναγωνίως  να ελέγξει το internet, που σήμερα είναι το μεγαλύτερο όπλο στα χέρια των δημοκρατικών πολιτών, στην προσπάθεια τους να ελέγξουν και να ξεσκεπάσουν την διεφθαρμένη εξουσία.

Το σύστημα, μια που το internet είναι νέα τεχνολογία, δεν έχει καταφέρει ακόμα να βρει  ένα καίριο τρόπο  για να περνάει τα μηνύματα  του και κατ’ αυτό τον τρόπο να αλλοιώνει τις συνειδήσεις των ανθρώπων. Ένα μέσον για να το πραγματοποιήσει αυτό είναι μέσω των διαφημίσεων.  Αλλά το facebook δεν  δέχεται καν διαφημίσεις και αυτό ανέλαβε να το αλλάξει η αγαπητή Goldman Sachs, που επισήμως του προσέφερε ενάμιση δισεκατομμύριο δολάρια για να μπει ως μέτοχος. Μην εκπλαγείτε λοιπόν καθόλου αν μετά ακολουθήσουν και οι διαφημίσεις. Για να μην αναφέρουμε καθόλου τα προσωπικά στοιχεία των πεντακοσίων εκατομμυρίων χρηστών που θα έρθουν στα χέρια τους. Not bad… Ένας είναι ο σκοπός εξάλλου. Ο απόλυτος έλεγχος της συνείδησης του ανθρώπου…

Τι μπορούν να κάνουν λοιπόν οι πολίτες για να αλλάξουν την κατάσταση;  Μα να βρουν  την δύναμη (εφόσον η τηλεόραση είναι ναρκωτικό και άρα αυτοί είναι εξαρτημένοι) και να την πετάξουν απτό παράθυρο. Τι άλλο;  Ριζικά προβλήματα απαιτούν ριζικές λύσεις.  Άντε και μετά επιτέλους θα αρχίσουν να παίρνουν και την ανιούσα οι γεννήσεις, για  να αυξηθεί πληθυσμιακά και το παραπαίων έθνος μας,  η αλλιώς θα χωρίσουν και τα υπόλοιπα ζευγάρια που έτσι και αλλιώς δεν ταίριαζαν και ιδιαίτερα και μόνο η ζομποτηλεόραση τους κράταγε ενωμένους. Και στην μία και στην άλλη περίπτωση κερδισμένοι θα βγούμε, αφού ο έρωτας και η ελευθερία του ανθρώπου είναι δυο από τα μεγαλύτερα αγαθά που μας δόθηκαν!

Apocalypse Now

Πως θα τελειώσει και αυτή η ιστορία; Ε πως αλλιώς; Όπως

τελειώσανε και οι υπόλοιπες τέσσερις… Αλλά πριν πνίξουν τα

νερά τον λαχανόκηπο και μπούμε όλοι στις βάρκες, όπως μας

προειδοποιούν οι φίλοι μας οι Maya,  θα πρέπει και ο Γιαχβέ

να πραγματοποιήσει την υπόσχεση του στα ζουζούνια του.

Και έτσι θα χρειαστεί να σπάσουμε τα αυγά για άλλη μια

φορά. Ε ξέρετε τώρα,  extra στρατιωτάκια, καινούργια

αεροπλανάκια , μερικές  παχιές βομβούλες και κάνα δύο

super νέα παιχνιδάκια. Έτσι θα χαρούν παίζοντας όλα τα

αγοράκια.

Όλα ξεκίνησαν κάποια χρόνια πριν όταν το χρυσό ζευγάρι

πήρε διαζύγιο και η κερά για να ξεχάσει ότι της θύμιζε τον

αποτυχημένο γάμο,  σκέφτηκε να ξεπουλήσει όλη την παλιά

οικοσκευή. Έβγαλε λοιπόν τα hovercraft του πρώην της  σε

sale στη πίσω αυλή του σπιτιού. Για την ακρίβεια τα

ξεπούλαγε όσο- όσο, γύρω στα εκατό εκατομμύρια δολάρια

το καθένα. Τότε ο  Άκης, της γερακίνας γιός, βρήκε την

ευκαιρία που  γύρευε για να τρομοκρατήσει τους

σουρτούκηδες τους γείτονες, που του την σπάγανε  χρόνια

τώρα  και άρπαξε πεντέξι. Βέβαια ο ίδιος σαν  άρχοντας που

είναι, δεν ήθελε να πιάσει κότσο την αγαθιάρα την Σκύθισα

και της έδωσε διακόσια εκατομμύρια για το καθένα, αφού

αυτή ήταν η πραγματική τους τιμή.  Αυτή έβαλε τα κλάματα

από την συγκίνηση της για το ανώτερο του ανθρώπου και

ξεπούλησε τα υπόλοιπα σε κάτι φτωχούς γείτονες προς

εξήντα εκατομμύρια το ένα.

Ο Άκης πήρε τα hovercraft και τα έριξε στην Βιστωνίδα. Το

μυαλό του είχε  συλλάβει ένα απίστευτο διττό σχέδιο. Αφενός

η λίμνη θα αποκτούσε τρομερή αξία,  αφού χιλιάδες

τουρίστες θα έτρεχαν κάθε χρόνο να θαυμάσουν τα

καινούργια παιχνίδια του. Και είχε απόλυτο δίκιο βέβαια, αν

και την δόξα την άρπαξε ο Κωστάκης μερικά χρόνια

αργότερα,  όταν ψιλοπιωμένος  σε ένα ταβερνάκι 

αποκάλυψε στα έκπληκτα γκαρσόνια, ότι το Ελληνικό

δημόσιο τα άρπαξε χοντρά, από το σχέδιο του για  την

ανταλλαγή της λίμνης με την Θεσσαλονίκη. Το μάθανε

βέβαια οι αγαθοί καλόγεροι και ακόμα τραβάνε τα γένια τους

από την βλακεία που κάνανε,  ξεπουλώντας την χρυσοφόρο

λίμνη για ένα βρωμερό  χαζολιμάνι.

Αφετέρου όμως,  ο απίστευτος  Άκης είχε δει πολύ μακριά. Το

think tank που είχε δημιουργήσει,  κατάφερε να προβλέψει  

είκοσι χρόνια πριν το τι θα επακολουθούσε στον κόσμο στις

μέρες μας.  Ήταν όλα γραμμένα βλέπετε… Ήξερε λοιπόν ότι

οι γείτονες θα τα χάνανε όταν βλέπανε τα υπερόπλοια που

αγόρασε  να τους περιμένουν πανέτοιμα και παρατεταγμένα 

μέσα στη λίμνη. Μα τότε θα σκεφτόντουσαν,  τι πρέπει να

μας περιμένει στο Αιγαίο; Αυτός είναι και ο λόγος που οι

ακταιωροί τους έχουν φτάσει μέχρι το Σούνιο. Ψάχνουν

απεγνωσμένα να ανακαλύψουν τα κρυφά μας  όπλα.  Χαχα!

Χαϊβάνια… Που νάξεραν τι τους ετοίμαζε η γάτα…

Το κρυφό όπλο του Άκη  ήταν ο ξανθός το γένος.  Με αυτόν

τα είχε βρει ο σατανικός υπερυπουργός. Για αυτό και του

πλήρωσε διπλάσια λεφτά για τα Hovercraft που  αγόρασε. 

 Έτσι αφού οι χαζογείτονες  πιστέψανε ότι είμαστε πλέον

εντελώς εκφυλισμένοι και ανήμποροι αποφασίσανε να

κάνουνε ντου στα Εξαμίλια,  που  ενώ  εμείς  είχαμε βγει στο

δρόμο και ζητιανεύαμε για ένα κομμάτι ψωμί, θέλαμε σώνει

και καλά να τα αλλάξουμε σε Δωδεκαμίλια.  Και εκεί έγινε το

έλα να δεις.

Οι σουρτούκηδες τρώνε το δόλωμα και ορμάνε. Εμείς

λουφάζουμε τάχα πεινασμένοι και τρομοκρατημένοι

βάζοντας τα κλάματα, αγριεύει ο ξανθός που μας έχει σαν

παιδιά του, κάνει ντου στην γη της Ιωνίας, εμείς κοιτάμε με

τα τεράστια πεινασμένα ματάκια μας που τους κάνει τρία

κομμάτια και τότε όλο το σχέδιο του δημιουργού αρχίζει να

ξετυλίγεται…

Τα γιαχβεδάκια βγαίνουν στο δρόμο, κατεβάζουν τα

παντελονάκια  τους και γυρνώντας τα κωλαράκια τους στον

ξανθό του λένε κοροϊδευτικά:  Έλα και από εδώ αν τολμάς!

Αυτός εξαγριώνεται από την αυθάδεια τους, μα ποιοί

νομίζουν ότι είναι πια, σκέφτεται και τρώγοντας το δόλωμα

πάει προς τα μαύρα τα σκουφάκια, ξέροντας βέβαια ότι από

πίσω κρύβονται  τα εοκάκια και τα αμερικανάκια, τα  οποία 

 γνωρίζουν ότι πίσω από τον ξανθό παρατάσσονται τα

περσάκια και τα κινεζάκια.  Και  παρόλα αυτά  δεν κάνουν

πίσω. Βλέπετε  τα φωτισμένα τα σκρουντζάκια  που κινούν

όλα  τα νηματάκια και που επιζητούν αυτό το τελευταίο

πατατράκ για να ολοκληρώσουν το σχέδιο τους και να

μαζέψουν και τα λεφτά των χρυσοκίτρινων που τους έλειπαν

από το θησαυροφυλάκιο τους  και να πραγματοποιήσουν

επιτέλους την υπόσχεση που τους δόθηκε, ότι θα  

κατακτήσουν στο τέλος τον κόσμο όλο,  τους έχουν

ειδοποιήσει ότι αυτοί θα είναι οι κερδισμένοι.

Και έτσι ορμάνε οι Χριστιανοισλαμιστές (πως αλλάζουν  οι

καιροί...)  εναντίον των δυτικών και φαίνονται να κερδίζουν, 

καθώς μπαίνουν στη μάχη οι Αμερικάνοι  από τις βάσεις τους

στην Αραβία προς βοήθεια των συμμάχων τους,

αναγκάζοντας  έτσι τους κίτρινους  να μπουν στην μάχη

κατεβάζοντας λένε οι προφήτες διακόσια εκατομμύρια

στρατιώτες, που σαν ακρίδες πέσανε πάνω στη γη και την

ρημάξανε... Και όταν φτάσανε εκεί που έπρεπε και αφού το

χρήμα είχε πλέον μαζευτεί, αφού τα φωτισμένα  Σκρούντζ 

 ήταν που τους δανείζανε  όλους,  γυρίσανε απλά  ένα

κουμπάκι και τα κινεζάκια άρχισαν  να καρπαζώνουν το ένα

το άλλο και κάπου εκεί τέλειωσε και αυτός ο αχταρμάς.

Ήταν τόσο απλό τελικά.  Ο έλεγχος της συνείδησης του

ανθρώπου. Τα δελφινάκια, αυτοί οι πολυαγαπημένοι 

σαμάνοι,    με τους υπερήχους τους,  άθελα τους τους

ανοίξανε  τα μάτια… Και έτσι μαζί με τη τελειοποίηση του

υπερόπλου  τους  ολοκληρώσανε και την κυριαρχία τους σε

όλο τον πλανήτη.  Επιτέλους  τα είχαν καταφέρει! Χίλια

αλληλούια!!

Η Γη αθόρυβα είχε πάρει την θέση της  στον θρόνο της,  λίγο

πιο πίσω και αθέατη από τα αλαλάζοντα τερατάκια..  Είχε

βάλει μια  λουλουδάτη και  αέρινη  τουαλέτα  του Αρμάνι, 

 μαζί με ένα ζευγάρι εκτυφλωτικά  πέδιλα της Πράντα 

(γαμάτος συνδυασμός ε; )    Άφησε για λίγο τα χαζά παιδιά

μές στη καλή χαρά γεμάτα  να ζητωκραυγάζουν  και κατόπιν

με ένα αχνό χαμόγελο να σχηματίζεται  στα χείλη της, 

 πάτησε ένα κουμπί κάτω από το δεξί μπράτσο του θρόνου

της.  Ρυάκια με γάργαρο νερό άρχισαν να εισβάλουν από

παντού. Καθώς τα νερά άρχισαν να καλύπτουν όλη την

επιφάνεια και να πνίγουν τα παιδάκια που διασκεδάζανε, οι

ζητωκραυγές άρχισαν να μετατρέπονται σε θρήνους..  Σιγά

σιγά η μία μετά την άλλη οι χώρες εξαφανιζόντουσαν κάτω

από τα κύματα. Ίνα πληρωθούν οι γραφές…

Και δεν ήταν όπως τότε που χάθηκαν κάτω από τα κύματα

μόνο η Ατλαντίδα και η Λεμουρία. Αυτή την φορά η Γη είχε

αποφασίσει να εξαφανίσει  το μεγαλύτερο μέρος της

Αμερικής και της Δυτικής Ευρώπης, μαζί και με αυτό της

Ρωσίας και της Κίνας. Όλοι οι αλαζόνες και επικίνδυνοι

παίχτες έπρεπε να τιμωρηθούν για να ηρεμήσει  για λίγο και

η ίδια.. Ουφ πια με αυτά τα τροποποιημένα πλασματάκια.

Ηρεμία δεν έχουν στον αιώνα! Αλλά τι να κάνει; Παιδιά της

είναι και αυτά… 

Καθώς ήταν χαμένη στις σκέψεις της κάποια ανθρωπάκια 

μετά από σκληρές προσπάθειες κατάφεραν να ανέβουν στο

θρόνο και να κουλουριαστούν στην αγκαλιά της . Ένα από

αυτά την κοίταξε γεμάτο λατρεία και της είπε το αυτονόητο:  

Θεά! Είσαι Θεά!  Και αυτή χαμογέλασε με ανακούφιση και

χαλάρωσε ξανά. Θα μπορούσε να ηρεμήσει για καμιά

δεκαριά χιλιάδες χρόνια ξανά.  Όσο να πάρει μια ανάσα

δηλαδή…

Κάπως έτσι τελειώνει και αυτή η ιστορία  και απλά τα γράφω

για ενημέρωση των επόμενων γενιών που θα θέλουν να

γνωρίζουν τι ακριβώς συνέβη. Εννοείται ότι μέσα στα

συντρίμμια η φτωχή πλην τιμία Ελλάς, αφού δεν

διαφαινόταν άλλη λύση,  διαλέχτηκε να κρατήσει την Πόλη

και  τα μικρασιατικά παράλια . Έτσι θα μπορούσαν και οι

απάτριδες πλέον  Άγγλοι, Γάλλοι, Δανοί  και Ολλανδοί να

βρουν και αυτοί ένα κομμάτι γης να ξαποστάσουν. Με αυτόν

τον τρόπο εκπληρώθηκε επιτέλους από την Γη και μια  πάγια

ευχή των Ελλήνων. Αφού δεν μπορούσαν να ξαναγίνουν οι

ίδιοι σπουδαίοι σαν τους άλλους, τους κατέστρεψε  η μάνα

Γη και τους έκανε όλους ίδιους με τους Έλληνες!

Αργότερα βέβαια, με το μπόλιασμα όλων αυτών των λαών

(που ήρθαν να μετοικήσουν στη Μικρασία και την Ελλάδα) 

 από το εκτυφλωτικό Ελληνικό φως, ανακαλύφτηκε  ξανά το

νόημα της ρήσης,  Έλληνας είναι όποιος μετέχει της

Ελληνικής παιδείας και κατάφεραν όλοι μαζί να

μετατρέψουν  ξανά αυτή την χώρα σε πνευματικό φάρο της

ανθρωπότητας (είμαι πολύ ρομαντικός και πάντα μάρεσαν οι

ιστορίες με καλό τέλος! χιχι)

Πάντως να σας πω την αλήθεια είναι η πέμπτη φορά που

παίζεται αυτή η ταινία και ελπίζω η τελευταία (αν και δεν το

νομίζω)  και δεν αντέχω πλέον να την ξαναδώ.  Νισάφι  πια! 

Πάρτε με καλοί μου άγγελοι   από εδώ γιατί θα τρελαθώ στο

τέλος! Επιτέλους ας δω και καμιά άλλη ταινία σε κανένα   

άλλο τόπο…  Pleaseeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee